همه شما مخاطبين محترم با جمله اسماء الله الحسني آشنا هستيد. اسماء الله الحسني نامهائى است كه محمد آنها را به الله يا همان خداى اسلام نسبت داده است. تعدداد اين نامها ٩٩ نام بيان شده است كه همه ما كما بيش با برخى از اين نامها آشنائى داريم.
در اين مقاله سعى دارم با مراجعه به كتب باستانى و تحقيقات انديشمندان عرب، به ريشه اصلى اين صفات كه محمد معتقد است نامهاى ديگر الله(خداى يگانه اسلام) هستند پرداخته و به شما اثبات كنم كه اين نامها، اسامى بتها و الهه هاى اعراب قبل از اسلام بوده اند كه محمد مانند اكثر احكام و دستورات دينش آنها را از تمدنهاى ديگر به سرقت برده و با دادن لعاب الهى آنها را خورد پيروانش بدهد.
در ابتدا اشاره كنم كه نام اسماء الحسنی برگرفته از آیه ای در كتاب قرآن و در سوره اعراف آیه ١٨٠ ميباشد: وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ. Continue reading “اسماء الله الحسني، صفاتى براى الله يا نام بتهاى عرب ؟”