مگر نه اینکه در باب صيغه مردان و زنان و اینکه زنان ابزار جنسی مردان در صیغه هستند و امام باقر و علی الخصوص امام صادق از مزایای صيغه سخن ها گفته اند؟!
پس چرا وقتی فردی از ایشان می پرسد که اگر كسى ناموسش را صيغه كند برآشفته شده و چهره در هم می کشد؟!
اگر کاری پسندیده و نیکوست، برای همه هست نه اینکه من مطلبی یا رویدادی را ناپسند ببینم اما به دیگران آنرا توصیه کنم ؟!
حتما حديثى را كه از امام على در مورد پسنديدن مسئله براى خود و ديگران را شنيده ايد كه ميگويد: هر آن چه را بر خود می پسندی، براى دیگران نيز بپسند و هر آنچه را بر خود نمی پسندی بر دیگران هم مپسند.
با این پیش درآمد روایتى را از معتبرترين كتاب حديث شيعيان را خدمت شما ارائه ميكنم.
ترجمه:
عبدالله بن عمیر ليثيّ نزد امام باقر آمد و به ايشان گفت: در مورد صيغه زنان چه ميفرماييد؟
امام باقر گفت: خداوند آن را در كتابش و از زبان پيامبرش حلال نموده است و تا روز قيامت حلال مى باشد.
عبدالله بن عمیر گفت: اى ابو جعفر! چنين مى گويى و چندى پيش عُمر آن را تحريم نموده و انجامش را نهى كرده است.
امام باقر فرمود كه: اگر چه اين كار را هم كرده باشد.
عبدالله بن عمیر گفت: من تو را به خدا پناه مى دهم از آن چه گفتى و چيزى را كه عمر حرام كرده است، حلال كنى.
ايشان فرمود: به راستى كه تو بر راي يار خود هستى و من بر قول رسول الله هستم، بيا تا ملاعنه كنيم كه گفته درست همان است كه رسول خدا فرمود و باطل آن چيزى است كه رفيق شما(عمر) گفته است.
عبدالله بن عمیر جلو آمد و گفت: اگر زنان، دختران، خواهران و دختران عموى شما صيغه كنند، خشنود مى شويد؟
عبداله ابن عمیر ميگويد: هنگامى كه از زنان و دختران عمويش ياد كرد، امام باقر روى درهم كشيد(عصبانى و خشمگين شد)
متن عربى روایت:
علي، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن عمر بن أذينة، عن زرارة قال: جاء عبد الله بن عمير الليثي إلى أبي جعفر (عليه السلام) فقال له: ما تقول في متعة النساء؟
فقال: أحلها الله في كتابه وعلى لسان نبيه (صلى الله عليه وآله) فهي حلال إلى يوم القيامة
فقال: يا أبا جعفر مثلك يقول هذا وقد حرمها عمر ونهى عنها؟!
فقال: وإن كان فعل، قال: إني أعيذك بالله من ذلك أن تحل شيئا حرمه عمر، قال: فقال له: فأنت على قول صاحبك وأنا على قول رسول الله (صلى الله عليه وآله) فهلم ألاعنك أن القول ما قال رسول الله (صلى الله عليه وآله) وأن الباطل ما قال صاحبك،
قال: فأقبل عبد الله ابن عمير فقال: يسرك أن نساءك وبناتك و أخواتك و بنات عمك يفعلن؟
قال: فأعرض عنه أبو جعفر حين ذكر نساءه و بنات عمه.
منبع :
كتاب کافی نوشته شيخ کلینی جلد ٥ صفحه ٤٤٩
