ايرانيها چگونه شيعه شدند

خوب است بدانیم  هنگامیکه شاه اسماعیل صحنه ایران پیدا شد هنوز مردم ایران بیشتر سنی شافعی و بقیه سنی حنفی بودند و تعداد شیعیان در ایران خیلی کم  بود و تازه آن عده کم  اکثرا  زیدی بوده اند.  و تعداد خیلی کمتری بر مذهب ۷ امامی بودند و خلاصه ۱۲ امامی ها اصلا عدد بزرگی نبودند، طبق گفته حمدلله مستوفی (یک قرن قبل از شاه اسماعیل) در کتابش، “نزهه القلوب”، شیعیان دوازده امامی فقط در قم، سبزه وار، کاشان، اردستان، شهر ری و روستاهای ساوه زندگی می کردند( که آنوقت نیز آبادی امروز را نداشت) و گروهی از صوفیان هم در تبریز حضور داشتند.

حالا بیایید ببینید که ایرانیان چگونه شیعه شدند آیا شیعه ها آنها را با دلیل و منطق با مذهب حقه جعفری آشنا کردند یا با گرز و شمشیر وحشی گری؟

داستانهای واقعی زیر نمونه اي از پروژه شيعه سازي صفويان در ايران است.

 مردم گیلان تا زمان شاه عباس دوم حکومت خود را داشتند آنها در کشمکش های قبلی  هجوم صفویه را دفع کرده بودند ولی در حوالی سال ۱۰۰۰هجری از شاه عباس دوم شکست خوردند و این شکست خوردگان قبل از آنکه سرزمینشان بتصرف  صفویه در آید( یعنی تقریبا در طول  هزار سال  همواره) یا سنی و یا زیدی مذهب بودند( زیدی ها در فقه پیرو مذهب ابوحنیفه بودند)

و بعد از پیروزی صفویه، ملایان شیعه ظلم های عجیبی به مردم کردند یک نمونه این است: شاه عباس شیخ احمد آقا میرغضب را به همرا لشکریان جلادش با چوب و چماق” و کارد و خنجر، میل و منقل و نطع و سه پایه و سایر آلات و ابزار ضرب و جرح و کشت و کشتار به گیلان فرستاد و آنها  وارد عمل شدند.

آنها هر گیلانی را که یافتند یا شکنجه کردند و یا کشتند. بریدن دست و پا و گوش و بینی و زبان، کوبیدن گوش به دیوار، داغ کردن با میله های آهنی، فرو بردن درفش سرخ کرده در بدن، پا برهنه راهبردن روستاییان ساده و بیچاره روی مجمعه تفتیته و داغ از شکنجه های ساده این دار و دسته شقی و جابر و جانی و فاسد به اصطلاح ملایان بود.

مثله و شقه کردن بدن و قناره آویختن آن، پوست کندن و سر بریدن و شکم دریدن از کارهای جزیی آنان به شمار می آمد. زنان و دختران بیگناه را ده پانزده نفری مورد تجاوز قرار می دادند و اگر زنده می ماندند نابودشان می کردند.

حالا آیا متوجه شدید که این قوم چگونه شیعه گری را به ایران آوردند، و چگونه در طول این ۴۳۰ سال از آن پاسداری کردند؟

آری آنها حتي بعدها هرگز اجازه ندادند غير شيعه ها در این مناطق آزادانه زندگی کنند ، نمونه آشکارش تهران است که به دلایل اقتصادی میلونها غير شيعي دوباره به آن شهر آمدند اما حاکمان شيعي ان حتي اجازه ساختن يك مسجد را به سنيها يا ديگر فرق اسلامي نميدهند.

تصورش را بکنیم که یک تاجر بازار تبریزی که مغازه و انبار و خانه اش به غارت رفته، ناگهان ببیند یک دسته از این «تبرائیان تبر به دست»به خانه اش بریزند، او را گرفته ببندند. زن و دختر جوانش را در برابر دیدگانش برهنه سازند، و آنها را بر سر دست ها بنشانند، و از مرد بخواهند که هر چه در خانه اش نهان کرده را بیرون بیاورد و به آن ها تحویل دهد!

 یا  تصور کنید زن و مردی را  که پسر و دختر جوان و زیبا رو دارند و روزی چند دسته ئی از اوباش شهری برسند, دختر و پسرشان را بازداشت کرده با خود ببرند، در حالیکه پدر ومادر فلک زده، نیک میدانند که آن ها را برای چه کار میبرند.( آنها را میبردند در فاحشه خانه های رسمی برای لواط و زنا)

 و یا تصورش را بکنیم پیر مرد دانشمند و محترمی که از سر خشم و عصبانیت و حمیت به قزلباش پرخاش کرده، و آن ها او را عریان کرده در سر چار کوچه و جلو چشمان همگان، چند تن از قزلباشان پر زور به او تجاوز جنسی کرده، آنگاه به تنش شیره مالیده و وی را در قفس آهنین بند کرده اند و مشتی مورچه را در قفس رها ساخته اند، و این قفس را همچون فانوسی بر سر میله ئی در میدان شهر آویخته اند، تا این بیچاره از زیر شدیدترین شکنجه ها بسر ببرد!(به ياد اعمال داعش و اعدامهاي عجيب و وحشتناكش نمي افتيد؟)

تصورش را بکنیم، دانشوری را قزلباشان گرفته، برهنه کرده به میدان شهر آورده، آتش افروخته اند و سیخی از زیر پوست کمر این مرد فرو برده از پشت گردنش بیرون آورده، او را مثل لاشه ی آهو بر روی آتش داشته اند تا اندک اندک بریان گردد و آنگاه قزلباشان به دستور شاه اسماعیل از گوشت کباب شده ی این مرد تغذیه کنند!

و یا  یکی از بزرگان تبریز که نخواسته بود شیعه شود را گرفته، کف دست ها و پاهایش را بر کنده ی درخت میخکوب کرده اند و در این حال زتده زنده، پوستش را مثل پوست گوسفند میکشند…

اینها را دشمنان صفویان نمیگویند بلکه در نوشته های مداحان فتوحات قزلباشان صفوی چندان از این موارد ذکر شده که خواندن آن ها موی بر اندام هر انسان نیک سرشتی راست میکند و جگرش را به حال ایرانیانی که در دست چنین ددمنش های درنده خویی اسیر بوده اند کباب میکند!

رجوع شود به  «از کتاب شاه اسماعیل صفوی ص ۱۷ و ۱۸ نویسنده امیر حسین خنجی»

آری اینها مطالبیست که مداحان شاه اسماعیل صفوی و شاه تهماسب نقل کرده اند، تا نشان بدهند که «شاه شریعت پناه» و «ولی امر مسلمین جهان» چه قدرتی برای نشر آئین خدایی خودش داشته، ودر راه خدای خودش چه زحمت هایی کشیده! و چگونه مردم ایران را وادار می کرده که دست از لجاجت بردارند و به دین قز لباشان در آیند! و چگونه کسانی که نمی خواستند اطاعت از ولی امر مسلمانان جهان را پذیرا باشند به مجازات می رسانده اند……

  خوب است بدانید خود این محقق (یعنی امیر حسین خنجی) خویش را یک شیعه علی میداند یعنی مبادا تصور کنید که یک سنی مغرض اینها را نوشته است.

این حکایت شوم  همچنان دنباله دارد…..