عقبه پسر علقمه، از صادق جعفر بن محمد نقل میکند: عرب بیابانگردی نزد پیامبر آمد و ادعا کرد که از بابت شتر، هفتاد درهم از او طلب دارد.
پیامبر به او گفت: آیا آن را از من نگرفتی؟ گفت: نه! گفت: من آن را به تو دادم.
عرب گفت: من راضی هستم که شخصی میان ما و شما حکم کند. پیامر با او به نزد یکی از قریشیان آمد.
قریشی به عرب گفت: به پیامبر خدا چه ادعای داری؟
گفت: هفتاد درهم پول یک شتر که به او فروخته ام. گفت: ای پیامبر خدا تو چه میگوئی؟
گفت: آن را پرداخت کرده ام. قریشی گفت: ای رسول خدا! شما بر طلب داشتن او اقرار نمودید، بنابر این باید دو نفر را به عنوان شاهد بیاورید، تا اثبات شود که پرداخته اید، یا اینکه هفتاد درهم به او بدهید.
پیامبر خشمناک برخاست و در حالی که عبایش را میکشید، گفت: به خدا قسم، نزد کسی خواهم رفت که با حکم خداوند میان ما حکم نماید. و همراه مرد عرب نزد علی آمد و علی از عرب پرسید چه ادعایی درباره رسول خدا داری؟
گفت: از بابت فروختن شتری، هفتاد درهم طلب دارم.
گفت: ای پیامبر خدا، شما چه میگوئید؟ گفت پولش را پرداخته ام.
گفت: ای عرب! رسول خدا میگوید آن را پرداخت کرده است، آیا راست میگوید؟
گفت: نه، به من پرداخت نکرده است.
علی در دم شمشیر کشید و گردن او را زد.
پیامبر گفت: عرب را چرا کشتی؟
گفت: به خاطر اینکه شما را تکذیب نمود. و هرکس که شما را تکذیب کند، خون او حلال است و قتلش واجب.
پیامبر گفت: یا علی! سوگند به خدائی که مرا به حق مبعوث نموده تو از حکم خدا خطا ننمودی، ولی دیگر چنین نکن!
منابع:
من لا یحضر الفقیه ج ۱ حديث ۳۴۲۵
امالی شیح صدوق برگ ۱۶۴ (مجلس بیست و دوم حدیث دوم)
وسایل الشیعه, حر عاملی، ۱۴۰۱ ه ق ج ۱۸ ، ص ۲۰۰
محمد تقی شوشتری، ۱۴۰۳ ه ق ، ص ۲۰۹
