ماه رمضان یکی از ماه های سال عربی قبل از ظهور اسلام بود، وقتى كه اسلام آمد، محمد چیزی در مورد روزه ماه رمضان نميدانست.
همچنين در مورد زکات نيز سخنی به میان نیاورد تا اینکه وى، پس از سیزده سال اقامت در مکه بدون روزه گرفتن یا صحبت در مورد آن طى شده بود به مدینه نقل مکان کرد(فرار كرد).
هنگامی که وى به مدينه رسید و با یهودیان درآمیخت، فهمید که يهوديان روز عاشورا را روزه ميگيرند(روز دهم ماه محرم)، از آنها در مورد این امر عجیب پرسید.
يهوديان گفتند که روز عاشورا روزی است که خداوند موسی و قومش را نجات داد. و فرعون و سربازانش را غرق کردند. محمد پس از شنيدن اين سخن ميگويد: ما در پيوند با موسى ازين قوم سزاوارتريم(يعنى يهوديان) و بدينوسيله روزه روز عاشورا را بر مردم تحمیل کرد (ابن قيم الجوزية، زاد المعاد، ج٢، ص ٦٣).
در اینجا باید پرسید: چگونه اعراب مسلمان نسبت به یهودیان به موسی سزاوارترند، در حالی که او پیامبری است که برای قوم يهود فرستاده شده بود؟
تعجب ما زمانى از بين خواهد رفت كه بدانیم مسلمانان همیشه از همه به هر چيز سزاوارترند و هميشه صاحب حق هستند. محمد از روزه چیزی نمی دانست و چون از روز عاشورا مطلع شد به روزه خود راضی بود تا اینکه در مدت چند سال، حدود نیمی از سوره بقره و خصوصا آيه ١٨٣ اين سوره نازل شد.
در واقع در سال دوم هجری اين آيه به دست وى رسيد: (يا أيها الذين آمنوا كُتب عليكم الصيام كما كُتب على الذين من قبلكم لعلكم تتقون بقره ١٨٣).
این آیه تعداد روزهایی را که مؤمن باید روزه بگیرد یا ساعاتی را که مؤمن باید روزه بگیرد، مشخص نکرده است. بنابر این محمد سه روز از هر ماه را روزه می گرفت. سپس آن را به ده روز از هر ماه افزایش داد، و هنگامی که آیه ١٨٥ بقره نازل شد، روزه به یک ماه کامل تبدیل شد،
(شهر رمضان الذي أنزل فيه القرآن هدى للناس وبينات من الهدى والفرقان بقره ١٨٥). نكته اينجاست كه او، حتی بعد از نزول این آیه نیز روزه ماه رمضان را بر همه مردم واجب نکرد، چنانکه در آيه ١٨٤ميگويد:
(وعلى الذين يطيقونه فدية طعام مسكين فمن تطوع خيراً فهو خير له وإن تصوموا خيرٌ لكم) (البقرة ١٨٤).
يعنى ثروتمندی که می تواند در ماه رمضان هر روز فقیرى را سیر کند، روزه نگیرد مگر اینکه بخواهد از روی اختیار کار خیر کند. ولى فقرا باید روزه بگیرند.
عجیب این است که فقها می گویند حکمت ماه رمضان این است که ثروتمندان یاد بگیرند که چگونه مانند فقرا گرسنگی بكشند و گرسنگی و تشنگی آنها را احساس کنند. اما اگر این حکمت است پس چرا فقیر روزه می گیرد اما ثروتمند آنرا با دارائى اش ميخرد؟؟
حقيقتا فقير بينوا نیازی ندارد که بداند گرسنگی چیست زیرا هر روز از زندگی خود آن را تمرین می کند.