سلمان فارسی مرد مرموز تاریخ اسلام

ســلمان همچنــان غــلام »يــک يهــودی« اســت و هــيچ خــبری از مبعــوث شدن پيامبر اسلام ندارد، تا آنکە پيامبر بە يثرب مهاجرت میکند. روزی در حينـی کە بـر سـر نخلـی مـشغول کـار اسـت و صـاحبش زيـر نخـل نشـسته اسـت، »يک يهودی«ديگـر کە عمـوزادۀ صـاحب سـلمان اسـتم ـیآيـد و بە صـاحب سلمان میگويد کە مـردم يثـرب پيرامـون مـردی گـرد آمـده انـد کە از مکـه آمـده است و میگويد کە فرستادۀ االله است.

سلمان با شنيد ِن اين خبر شاد میشود و چيــزی نمــیگويــد، و عــصر آنروز مقــداری خــوردنی کە داشــته بــا خــودش برمـیدارد و بە حـضور پيـامبر اسلام مـیرسـد و مـیگويـد کە برايـت صـدقه آورده ام. پيــامبر آنرا مــیگيــرد و بە يــارانش مــیگويــد بخوريــد، و خــودش نمــیخــورد. سلمان کە نشانه هـای پيـامبر را از کـشيش عموريـه شـنيده بـوده اسـت مـیدانـد کە اين از نشانه های نبوت است زيرا پيامبر نبايد کە مال صدقه بخورَد. سـپس سـلمان پيـامبر را رهـا کـرده مـیرود و يـک روز ديگـر بـا مقـداری خــوردنی بە نــزد پيــامبر مــیآيــد و مــیگويــد کە ايــنرا برايــت هديــه آورده ام. پيامبر مـیگيـرد و مـیخـورَد. سـلمان مـیدانـد کە ايـن نيـز از نـشانه هـای نبـوت است زيرا پيامبر مال هديه را میخورد. ســـلمان بـــاز بە روســـتای صـــاحبش برمـــیگـــردد و يـــکروز ديگـــر بە نـــزد محمد میرود تا بنگرد کە آيا او مُهر نبـوت کە کـشيش عموريـه بە او خـبر داده است را بر شانه اش دارد يا ندارد؟! پيامبر يک تکه پارچه بر تنش انداختـه بـوده و تکـۀ ديگـری را بــر کمـر و پاهـايش بـسته بــوده و شـانه اش بيـرون بــوده(ماننِد رختِ احرام کە حاجيها برتن میکنند) سلمان ﭘﻬلوی او مینـشيند و بە ﺑﻬانه ئی بە کـتفش مـینگـرد و مـیبينـد کە مُهـر نبـوت بـر آن زده شـده اسـت. سلمان کە ويژگيهای اين مُهر را از کشيش عموريه شنيده بوده است اطمينان میيابد کە پيامبر موعود همين است، و همانجا مسلمان میشود. پــــس از آن ســــلمان در غلامــــی»آن يهــــودی« مــــیمانــــد تــــا پيــــامبر بە او میگويد کە با صاحبش قرارداد بنويسد و خودش را باز خريد و آزاد کند. سلمان با صاحبش قـرارداد مـیبنـدد کە ۳۰۰ نخـل بـرايش بنـشانَد و ۴۰ اوقيه طلا (معادل ۱۶۰۰ درم) بەاو بدهد و خودش را بازخريد کند. صاحبش میپذيرد، و پيامبر بە اصحابش میگويـد تـا بەسـلمان کمـک کننـد. اصـحاب پيامبر هرکدام بيست و ده و پـنج، و بيـشتر و کمتـر، هـرکس بەانـدازۀ تـوانش، بچــۀ نخــل گــردآوری مــیکنــد و بــرای ســلمان مــینــشانَد تــا ۳۰۰ نخــل نــشانده  میشـود. خـو ِد پيـامبر نيـز يـک تخـم طـلا کە کە وزنـش ۴۰ اوقيـه بـوده اسـت را بە سلمان میدهد.

ولــی معلــوم نيست کە سازندۀ داستان منظورش از شام در اينجا دمشق بوده است يا جاى ديگر.

موصــل و نــصيبين کە مقــصدهای بعــدی ســلمان بــوده انــد نيــز در شــام نبوده بـلکە در درون قلمـرو شاهنـشاهی ساسـانی بـوده؛ ولـی سـازندۀ داسـتان اينرا نمیدانسته، زيرا در زمانی کە او اين داستان را میساخته اين دو شـهر از توابع شام بوده اند و اين خود اثبات ميكند كه اين داستان مدت بسيار طولانى بعد جعل و ساخته شده است. نقـل و انتقـال سـلمان بـرای خـدمت بەکشيـشان در چنـد شـهر دور از هـم

در خاورميانــــــه در ســــــالهای متمــــــادی (دوران عمــــــر پــــــنج کــــــشيش) نيــــــز از موضوعات شــــگفت انگيــــز ايــــن داســــتان اســــت؛ و معلــــوم نيــــست کە چــــرا داســتانپــرداز مــا ســلمان بيچــاره را ايــنهمــه شهر بە شــهر و کــشيش بە کــشيش گردانده است!

جالبتر از همه اينکە سـلمان بە رغـم آنکە بـا نخـستين کشيـشی کە برخــورد مــیکنــد او را مــردی رياکــار و حــريص و مــال انــدوز و حــرام خــور مــیبينــد ولــی بــا جــان و دل در خــدمتش مــیمانَــد.

کــسی کە ايــن داســتان را ساخته میخواسته چنين القاء کند کە دين ايرانيان بەاندازه ئی پليد بـوده کە بـدکارترين کشيـشان مـسيحی نيـز از رهـبران دينـی ايرانيـان ﺑﻬتـر بـوده اسـت ولى يادش رفته است كه پيامبر خودش با راهزنى و تجاوز به كنيزان روزگار ميگذرانده است.

ســنگســار شــدن لاشــۀ کــشيش بــزرگ بە جــرم بــد دينی و حــرامخــوری در ايــن داســـتان نيـــز از موضـــوعات جالـــب داســـتان اســـت کە معلـــوم نيـــست ســـازندۀ داستان بە چە منظوری آنرا ساخته است!

ســازندۀ داســتان متوجــه نبــوده کە مــیبايــست دســتکــم بــرای دوتــا از کشيـشان نـام بـسازد. ولـی بـرای هـيچکـدام از ايـن کشيـشان کە در ايـن داسـتان ْ بزرگترين کشيش زمان خودشان بوده اند نامی ساخته نشده است؛ و اين از غفلت عقل عربی داستان پردازن اشی شده است. 

اعتقاد و ايمان چشم عقل را كور ميكند و سد راه تفكر و شعور انسان ميشود، به همين دليل هنوز فرد مسلمان وقتى اين داستان را ميخواند بدون توجه به نكات مضحك و احمقانه داستان آنرا باور ميكند.

خوب تا اينجا ديديم كه طبق ادعاى اين داستان سلمان ميبايست چند صد سال عمر كرده باشد و آخوندهاى فرقه شيعه نيز معتقدند كه سلمان بيش از ٢٥٠ سال عمر كرده است، سئوالى كه اينجا پيش مى آيد اين است كه اگر شخصى به نام سلمان توانسته است بيش از ٢٥٠ سال عمر كند، حتما ميبايست كل تاريخ اسلام را به ياد داشته باشد و يا اينكه در مورد آن كتاب يا نوشته اى از خود به جاى گذاشته باشد و يا حداقل تعداد رواياتى كه از او نقل شده است بيش از هر شخص ديگرى بوده باشد درصورتى كه كاملا خلاف اين موضوع در كتب اسلامى منعكس شده است. حال بايد به منابع ديگر سر زد و داستان سلمان را از زبان ديگر مورخين اسلامى شنيد.

سپس همچنان کە بە دور او میگشتم تا مُهر نبوت را روی دوشش ببينم بە مـــن گفـــت: خـــاتم نبـــوت را مـــیجـــوئی؟ گفـــتم: »آری«. او جامـــه اش را بە کنار زد و من مُهـر نبـوت را روی دوشـش در ميـان دو شـانه اش ديـدم«. پـس بـر روی پاهـايش افتـاده آﻧﻬـا را بوسـيدم. گفـت: روزبـه! بەنـزد آن زن بـرو و بگو محمد ابن عبداالله میگويد غلامت را بە ما میفروشی؟ مـن بە نـزد زن رفـتم و ايـنرا بە او گفـتم. گفـت: بگـو بە کمتـر از چهارصـد نخل نمیفروشم، دويست نخل خرمای زرد و دويست نخل خرمای سرخ. من بە نزد محمد برگشتم و اينرا بە او گفـتم. گفـت: انـدک چيـزی از مـا خواسته است. سپس بە علی گفت: »علی! اين هسته ها را جمع کن و غرس کن و بە آن آب بده. هنوز علی کارش را تمام نکرده بود کە نخلها سـبز و بلنـد شـدند. محمد بە من گفت: بە نزد زن برو و بگو نخلها آماده اسـت. زن چـون آمـد و نخلـها را ديد گفت: بايد چارصد نخل خرمای زرد باشد.