بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت معاويه -حدود بيست سال- امام حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١) و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم. بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى پنج‌هزار درهم بود، معاويه آنرا به سالى يك ميليون درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، أراضى و املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠
خدا رو شکر میکنم که این وب سایت رو دیدم و افسوس میخورم که جندین سال رو با نماز خوندن تلف کردم برای پیامبری که با دخترش عشق بازی میکنه که البته از یک عرب سعودی بیش ازین انتظار نمیره درود بر یکتاپرستی واقعی و ننگ بر کسانی که از اسم خدا نفع میبرند
منم همین طور دوست عزیز. خوشحالم که از زیر یوغ الله سفاک و آدم سوز خارج شدم. حالا زندگی انسان واری دارم. با سپاس از روشنگری جناب دکتر. به امید نابودی اسلام در ایران.